Groundswell

Oceaanzeilen kent vele facetten. Een daarvan bezorgt ons twee oncomfortabele

nachten in Little Bay, Montserrat. Het is al een aantal dagen ongewoon rustig

weer. Het is vrijwel windstil en dat blijft nog een poosje zo. Montserrat heeft

door de vulkaanuitbarstingen de min of meer rustige ankerbaaien verloren. Er

zijn nog enkele baaitjes over, die inclusief de port of entry Little Bay open

liggen naar het noordwesten. Met deze windstilte liggen we hier heel rustig.

Ons kalme weer wordt veroorzaakt door een storm op de noord-atlantische oceaan,

meer dan duizend kilometer van ons verwijderd, de windstille zone (de zogenaamde

paardenbreedten) wordt hierdoor een eind naar beneden gedrukt. De storm

veroorzaakt hoge golven, die over vele duizenden kilometers nog van invloed

kunnen zijn. Dat fenomeen heet groundswell, moeilijk te voorzien omdat het op

zo’n grote afstand wordt veroorzaakt. Je krijgt te maken met een vrij hoge

deining, die in dit geval vanuit het noordwesten plotseling de baai in begint te

lopen. De deining is niet meer zo hoog, maar wel heel lang. Op diep water merk

je er weinig van, maar als het ondieper wordt, zoals in ankerbaaien, dan worden

ze korter en hoger en kunnen zorgen dat je boot ineens in de branding ligt, denk

hierbij aan een tsunami-effect. Een stranding kan dan binnen enkele minuten

gebeurd zijn. Gelukkig komt het bij ons niet zo ver, maar de oplopende deining

laat de boot hevig schommelen. We maken een filmpje van de buren.

We bewegen zo hevig, dat we ’s nachts geen oog dicht doen. We zien ook dat de

zandbodem in beweging komt en het ingegraven anker een beetje los spoelt. We

besluiten in de loop van de dag dat we weg willen. De tocht naar Nevis zouden we

omstreeks middernacht kunnen aanvangen. We maken alles klaar, zodat we binnen

enkele minuten weg kunnen als de deining te erg zou worden.
Er is, voor de noordkust van Puerto Rico een instantie die de groundswell

voorspelt. Met een marge van 12 tot 24 uur komt die dan bij ons. De voorspelling

is dat het constant blijft en in het weekeinde weer toeneemt.

De tweede nacht lijkt het iets kalmer te worden en we besluiten om het nog even

aan te kijken. Na een tweede onrustige nacht, gaan we ankerop om 6 uur ’s

morgens. Geen wind, maar nog steeds een fikse deining. We gaan op de motor naar

Nevis en komen in de middag aan bij Charlestown.







De enige gele mooring, die je moet gebuiken als je nog moet inklaren, is bezet

en het douane kantoor is vanaf 15.00 uur gesloten. We gaan verderop aan een

witte mooring (ankeren is strikt verboden hier) en hijsen de gele vlag. Het kan

hier ook erg onrustig zijn, maar vreemd genoeg is het hier nu heel kalm. We

kunnen hiervandaan snel weg naar St. Kitts, dus we hebben nu

uitwijkmogelijkheden, mocht die groundswell voor problemen gaan zorgen. We

besluiten voorlopig om een paar dagen hier te blijven. Genoeg te zien en doen op

Nevis.

’s Avonds is het nog steeds windstil en heel helder. De vulkaantoppen van Nevis

en St. Kitts zijn onbewolkt. In de verte zien we een stukje Nederland liggen: De

vulkaan van St. Eustatius (Statia). Nog verder weg zelfs Saba. Het is zeldzaam

helder, Saba ligt ruim 85 kilometer van ons vandaan! We genieten van de rustige

avond en hebben weer eens een goede nachtrust.








De volgende ochtend komt de Port Police langs en die herinnert ons dat we

moeten inklaren. Met de dingy gaan we naar de grote jetty van Charlestown. We

worden opgevangen door een vriendelijke man die onze vuiniszak aanneemt en

opruimt. Nevis heeft de reputatie dat iedereen heel vriendelijk en eerlijk is.

Het is zelfs verboden om de dingy op slot te leggen. We klaren in bij drie

kantoortjes (customs, port authority, immigration), die pal naast elkaar in één

gebouw liggen. We worden vriendelijk en vlot geholpen. Op de terugweg zien we

een aantal pelikanen op een vissersbootje zitten. We liggen bij een paar

Nederlandse boten. Bij de Gaja krijgen we een drankje en maken we een praatje.







’s Middags gaan we naar Oualie Beach, een baaitje in het noordwesten gelegen

achter Booby Island in de Narrows, het ondiepe water tussen Nevis en St. Kitts.

Tim en Bas hebben uitgevlooid dat hier de duikshop zit en dat ze van hier uit

duik-tours maken naar de op eem mijl of 5 van Nevis gelegen Monkey Shoals waar

ze haaien kunnen zien. Als we langs gaan en vragen of het kan is het antwoord:

“all you have to do is to be here at 08.30 tomorrow morning”. Nevis is echt

“relaaaax maaaan”. We gaan hier aan Limin’ doen, maar daarover later meer.