Het waait hard in Mindelo. We zitten al bijna een week in de “rode pijltjes” op de gribfiles. Er komen regelmatig boten met schade binnen, tot en met een volledig ontmast megajacht. Het is ook stoffig. De lucht boven ons is blauw, maar het op 14 kilometer afstand liggende Sao Antao is niet zichtbaar. Dat is een bekend verschijnsel hier. De harde wind en het uit Afrika overwaaiende stof wordt de Harmattan genoemd. Het anker geeft geen krimp. De GPS staat op ankeralarm (voor het
geval het anker gaat krabben). Op het schermpje is een soort banaan geplot, omdat de boot een kwart cirkel naar links en rechts zwaait, maar niet naar achteren.
Het is ook gezellig in Mindelo. De kerstverlichting wordt ook hier aangebracht in de straten. Het is ’s avonds druk en we gaan nog een keertje uit eten. Overigens
zijn alle pinautomaten al dagen buiten bedrijf. Gelukkig accepteren ze ook Euro’s, waar we nog wat van aan boord hadden.
We zien ook nog twee bekende grote Nederlandse schepen. De Tres Hombres (het zeilend vrachtschip, ze hebben geen motor aan boord!) en de driemaster Oosterschelde.
We hebben op de Tres Hombres een potje suikerrietstroop gekocht, ze organiseerden een marktje met fair trade producten die de onderweg hebben opgepikt.
Gisteren zijn we naar de Maritieme Politie gegaan. Bij aankomst hadden we daar een formulier ingevuld en werden onze scheepsregistratie papieren ingenomen. Nu,
voor vertrek, moeten we daar weer uitchecken. Met een hoop geblader in een grote stapel formulieren wordt de onze opgevist en als we de scheepsnaam noemen, komt
uit een andere kamer iemand aan met onze scheepsregistratie. Na betaling van 700 escudo’s (de munteenheid hier), ongeveer 7 euro, krijgen we een exit clearance,
met stempels en zo. Die willen de officials op de bestemming weer zien. Daarna gaan we naar Immigratie. Die geeft ons op vertoon van de exit clearance een exit-
stempel in de paspoorten. De beambten behandelen ons vriendelijk en correct. Het duurt allemaal niet al te lang.
Inmiddels zijn we in de weer om de overtocht naar de Carieb voor te bereiden. Zoals gewoonlijk controleren we de boot grondig, bovendeks maar ook onder de vloeren.
De schroefas, de motor, de schotten, de bedrading nazien op corrosie, enzovoort. We vullen de dieselvoorraad aan en vullen de watertanks bij met mineraalwater,
omdat het drinkwater hier een soort bruine roestvlokken bevat. We kopen nog wat verse groenten en fruit en halen brood. We maken zo de laatste escudo’s op. De
vaarkaarten worden tevoorschijn gehaald en pilots gecheckt. We transformeren de boot weer van woonboot naar vaarboot. We hebben het er maar druk mee, en dat op
Sinterklaasdag. We hebben begrepen dat Sinterklaas vanmiddag ook heel even bij ons aan boord komt. We zijn benieuwd!
Vanmiddag of morgenochtend varen we uit. De offiele bestemming is Barbados, omdat dit het dichtst bij ligt op zo’n 2000 mijl. We lezen in de pilots dat Barbados
echter niet heel erg geinteresseerd is in bezoekende jachten en het niet echt gemakkelijk maakt om in- en uit te klaren. Een stukje voor Barbados gaan we daarom
besluiten wat we doen. Als het lekker gaat dan gaan we door, dan hoogstwaarschijnlijk naar Grenada. Dat is een dag of twee extra varen. We verwachten dat de tocht
een week of drie duurt. Onderweg zullen we proberen regelmatig een update op de site te zetten via de satelliet telefoon.