Maand:november 2012

Vandaag gaan we vertrekken naar Kaapverdie. We hebben de laatste verse eetwaren gekocht en een exit-clearance bij de politie gehaald. We verlaten Europa en vanaf hier is men dol op papieren met stempeltjes. We vertrekken nu voor de ruim 800 mijl (bijna 1500 km) lange oversteek met als bestemming Mindelo, Sao Vincente, een van de Kaap Verdische eilanden.

’s Avonds gaat Tim al het fruit inpakken in krantenpapier, zodat het fruit niet al te beurs wordt.





Bas heeft voor school al wat voorwerk gedaan en de proefjes voor natuurkunde op het vlakke terras van de Spar uitgevoerd, op een wiebelende boot zijn de resultaten vast niet goed.

Het lijkt bijna een vast patroon te worden. Als wij willen vertrekken, dan zit er altijd wel ergens een storm in de buurt die ons dwarsboomt. Van de storm zelf hebben we nu geen last (volgens de weerberichten wordt het een schampschot), maar wel van de circa 4 meter hoge deining die hier veroorzaakt wordt door diezelfde storm. Golven kunnen op duizenden kilometers afstand van een storm overlast veroorzaken. De wind hier is bijna nihil, zeilen wordt dan vrijwel onmogelijk met zoveel deining en zo weinig wind. We hebben immers ruim 800 mijl (ongeveer 1500 kilometer) te gaan, dus zeilen is noodzakelijk om die afstand af te leggen.
Momenteel ligt de boot te rukken aan de lijnen en vannacht werden we wakker van al het gehobbel.
Vanmorgen eerst maar eens langs een winkel geweest om slang te kopen om de landvasten tegen slijtage te beschermen (had we natuurlijk al veel eerder moeten doen). Tim en Johan zijn meteen aan de slag gegaan om ze te bevestigen.





Daarna ging de eerste baggywrinkle (schurftplatting in het Nederlands) de verstaging in. Dit is een pluizenbol aan de stagen, die ervoor zorgt dat het grootzeil niet slijt. Sinds Madeira zijn de mannen al bezig geweest met het knippen en knopen van de touwtjes.















Naast leuke dingen hebben we afgelopen week ook klussen gedaan. Lekkages, die de week ervoor tijdens de storm en de vele regen aan het licht kwamen, zijn weer opgelost. De windvaan is onderhouden, het roer schoongemaakt, een extra zonnetent (die tijdens het zeilen erop kan blijven staan) is opgetuigd, diesel getankt, etc. Voor de rest van de week blijven er nog genoeg klussen over, onder andere schroefas controleren en vet toevoegen, zeekaarten verwisselen en watertanks schoonmaken. In totaal werken we een lijst met 38 punten af om de grote Atlantische oversteken grondig voor te bereiden.















Met de gehuurde auto hebben we nog een aantal supermarkten bezocht, de voorraad meel is nu voldoende om een heleboel brood te bakken. De door Henk en Marga meegebrachte anijshagel is overgeheveld in PET-flessen en heeft inmiddels ook een plekje gevonden. De kasten puilen bijna uit. Als Johan iets nodig heeft voor het avondeten, dan moet Tim erbij komen om alles weer terug te puzzelen. We hebben voor ongeveer twee maanden voorraad aan boord. Dat lijkt veel, maar oceaanzeilers moeten nu eenmaal met een veiligheidsfactor rekenen.

Er is weer een nieuw filmpje toegevoegd aan onze collectie.
Deze keer een zondagse wandeling met Henk en Marga in de Caldera, de magnifieke krater op La Palma. Met de auto’s een plekje gereserveerd bij La Cumbrecita, er zijn slechts 16 parkeerplaatsen beschikbaar. Op een hoogte van 1250 meter gingen we lopen.

De afgelopen week is omgevlogen. Met Henk en Marga hebben we het eiland bekeken, met z’n allen op de boot gezeten, veel koffie gedronken, gezwommen en heel veel bijgekletst. De dagen samen waren voor ons ook echt vakantie. Jammer dat het al weer voorbij is, hieronder een indruk van wat we zoal gedaan hebben.

Het natuurschoon van de Caldera de Taburiente was favoriet, we zijn er met z’n allen twee keer geweest. Een keer vanuit de westkant en de andere keer vanaf het zuiden. Daarvoor hebben we parkeerplaatsen gereserveerd via internet, er zijn slecht 16 plekken beschikbaar boven. Henk en Marga hebben ook nog op de top gestaan bij de sterrenwacht.





























Het cruise-schip Queen Mary 2 lag in de haven toen Henk en Marga bij ons op de boot kwamen eten. Johan had Spaanse tortilla gemaakt, wat inmiddels een overheerlijke specialiteit geworden is van onze kok. We zijn even gaan kijken toen het schip uitvoer, Tim had inmiddels allerlei gegevens over het schip opgezocht. Tussen 2003 en 2006 was het het grootste cruise-schip van de wereld, lengte is 345 meter en een hoogte van 72 meter. We hadden bedacht dat Beluga niet eens tot de letters van de naam op de achterzijde komt. Achteraf zagen we nog in het nieuws dat het de eerste keer was dat de Queen Mary 2 in La Palma lag.

Tijdens het rondtoeren stoppen we onderweg nog een paar keer, deze keer ook bij de drakenboom. In de Middeleeuwen bracht men het sap in verband met hekserij omdat het, aan de lucht blootgesteld, oranjerood kleurt.

Vandaar de naam drakenbloed. Drakenbloed word nog gebruikt voor medicinale en cosmetische doeleinden, en verder als kleur- of verfstof. Italiaanse vioolbouwers voegen het toe aan de lak van door hen gebouwde instrumenten.

Deze prachtige oude bomen zijn nu beschermd.

Gisterochtend hebben we Henk en Marga begroet op het vliegveld van La Palma. Johan zijn broer en schoonzus komen hier een weekje vakantie vieren. Wij zijn superblij om ze te zien en hebben een hoop bij te kletsen. Gistermiddag zijn we al even bij ze op bezoek geweest en vanmiddag kwamen ze hier op de Beluga een kijkje nemen in ons bootleven. We hebben lekker buiten kunnen zitten en heerlijk buiten gegeten (en zoveel gebabbeld dat we vergeten zijn om foto’s te maken).








Vanuit Nederland hebben ze een heleboel anijshagel, pindakaas (in stootvaste verpakking), kruidnootjes en een paar kerstspulletjes meegenomen. Voorlopig hoeven we niet meer op rantsoen met de hagelslag en Bas kan elke dag weer pindakaas smeren. We wisten niet dat er zoveel spullen in de twee koffers mee konden. Henk biechtte wel op dat hij de koffers bij het inpakken telkens op de weegschaal zette en dat een paar pindakaaspotten helaas moesten thuis blijven. Vandaag kwamen er nog Sinterklaascadeautjes en lekkernijen aan boord, die hebben we maar snel verstopt voordat we al te nieuwsgierig worden (nog maar 29 nachtjes slapen).





Verder hebben we vandaag hebben afscheid genomen van Thijs en Marijke en hun boot Doen, zij zijn nu op weg naar de Kaap Verden. We hebben een ontzettend leuke tijd met ze gehad en hopen ze snel weer ergens tegen te komen.

Na zes dagen bijna onafgebroken regen hebben we vandaag weer eens een beetje buiten kunnen “spelen”.
Johan begon vol goede moed aan het plankje voor de stuurautomaat en Joke had een paar wasjes gedaan. Er viel nog wat regen, telkens in korte buitjes. Met de was is het niet helemaal goed gekomen en het plankje was pas aan het eind van de middag gereed.
De jongens hadden ondertussen bij de Duitse overbuurman (sygreenduck.blogspot.com) een leuk speeltje gezien en mochten de “fietskano” uitproberen. Ze waren er een paar uur zoet mee. Al met al toch een heerlijke dag gehad.