In de voorpunt daal ik langzaam af naar beneden. Het schot langs de vloer zit vol met diepe krassen (oogt wel erg als oude zooi). We gaan experimenteren met kleurlak om de krassen zoveel mogelijk onzichtbaar te maken. Dat lukt heel aardig en vervolgens nog even twee keer lakken, alleen valt dat niet mee. Ik wring me in alle bochten, maar hoe ik ook lig (languit op mijn rug, zij of buik) er zit steeds een arm of schouder in de weg. Ach met slechts een blauwe plek en een beetje spierpijn is het resultaat weer helemaal mooi.
De volgende uitdaging is het verven van de ‘kelder’, ook zo’n leuk ‘ik kom er net niet bij’ project. Bij het leegruimen kom ik nog meer oude zooi tegen, Spa flessen uit de vorige eeuw (t.h.t. 03-1998). Het water oogt nog helder, maar ondanks flink schudden bruist de Spa rood toch echt niet meer. 