Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Ondanks tegenslag lukt het Henk zaterdag toch nog om deze week te beginnen aan het project boegschroef. Als we terugkomen van ziekenbezoek van ons nichtje Caroline, heeft Henk al gaten gemaakt. Pooh, dat ziet er wel een beetje eng uit die gaten zo vlak boven het water. Werk aan de winkel dus, de dropzakken (ons epoxy hulpmiddel) kunnen weer uit de kast.



Zondag zetten we de buis vast met een eerste laag epoxy. Eerst nog wat stof maken om de verf te verwijderen en het polyester glad te maken.



Voorzichtig schuifelen op een plank boven het water, nog even afdekken met folie voor extra warmte. Nu maar hopen dat de epoxy morgenochtend uitgehard is en we weer verder kunnen werken.

Harry stuurt vrijdag een mail met foto’s van de nieuwe motorfundatie. Wauw, dat ziet er goed uit. Een hele opsteker na een nogal roerige week.


Oude situatie

Nieuwe situatie

Harry is bezig met de fundatie van de motor. Doordat zowel de achterhut als ook de voorpunt is leeggeruimd om de boegschroef te kunnen plaatsen, is het midden in het schip een beetje een puinhoop.
Tja, wat zullen we dan eens gaan doen. We hebben nog wat gaten weg te werken, dus dat kunnen we dan mooi tussendoor doen. Waar het oorspronkelijke stuurwiel heeft gezeten willen we een patrijspoort maken.



Johan heeft moeite om er doorheen te komen, het blijkt dan ook een behoorlijk dik stuk polyester te zijn.



Nu nog even M4 boutjes kopen en het raampje kan erin gezet worden. De toekomstige kok kan dan zwaaien naar de toekomstige stuurman.

Wij vinden het een spannende dag, want vandaag wordt de nieuwe motor in de boot getakeld. Henk en Harry hebben gelukkig genoeg ervaring en zijn een stuk meer ontspannen.



Met de heftruck als hijskraan hangt de motor al snel boven de ingang. Beetje draaien, beetje zakken, beetje hijsen en voor we het weten staat ie op twee balken in de boot. “Zo dat was niet langer dan 8 minuten” zegt Harry. Volgens mij duurde het zeker een kwartier, maar hoe dan ook wel erg snel en we hebben ons weer eens voor niks zorgen gemaakt.

Nu de oude motor uit de boot is hebben we een goed overzicht van de ruimte eronder. In deze ruimte zit een oude kieltank met ongeveer 250 liter inhoud. We kunnen ons maar moeilijk voorstellen hoe dat dan precies zit. Omdat er eigenlijk geen bilge (opvangbak voor lekwater) aanwezig is gaan we op onderzoek uit en boren een gat in een voor ons loos vak. Na een tijd lang allerlei theorieën te hebben bedacht en verworpen blijkt de oorspronkelijke kieltank ruim 3 meter te zijn, met 4 vakken gescheiden door 3 slingerschotten. Helaas zitten er geen inspectieluiken in en daar is de bovenkant ook te smal voor om die er alsnog in te maken, anders hadden we de tank zeker weer in gebruik genomen.



Tijdens het uitzagen komen we tot onze grote verbazing een zurige substantie tegen, dit blijkt te komen door het osmose-effect dat veroorzaakt is door de vorige eigenaar. Door een extra stuk hout op de bovenkant van de tank te plakken dacht hij dat er een lek gedicht was. Wij hebben geen lek gezien en vermoeden dat de diesel op een andere manier vervuild was geraakt. Al met al weer een hoop gezien en geleerd en er een mooie diepe bilge gecreeerd.

Henk heeft zaterdag tijd om onze oude motor uit de boot te hijsen. Een hele uitdaging vinden wij, maar we hebben genoeg vertrouwen in Henk om ons niet al te veel zorgen te maken. Twee motorsteunen willen niet echt loskomen, na enig aandringen breekt uiteindelijk van de een de bout af en van de ander het rubber los. Na wat passen en meten moet toch de keerkoppeling eraf. Tussen de buien door proberen we steeds of het lukt en hoe de motor gekanteld moet worden. Gelukkig komt Rinus net op tijd om een en ander te begeleiden en met een opgelucht JA van Johan hangt de motor opeens buiten te bungelen. Zo die zijn we ook weer kwijt, tijd om de ergste boel schoon te maken (we hebben een gevalletje koelvloeistof lekkage) en nog wat foto’s te maken met het geleende toestel van Marga. Tja door alle zenuwen zijn we die vergeten mee te nemen.


Overige foto’s volgen nog.

Na lang wikken en wegen hebben de beslissing genomen dat een nieuwe motor in de boot het beste is voor onze langetermijnplannen. Dus wordt er een gloednieuwe Sole mini 62 besteld en enkele dagen later afgeleverd op de werf. De mannen staan te watertanden bij al dat moois, het lijkt wel Sinterklaas (het pakket komt nog uit Spanje ook).


Dit betekent natuurlijk ook weer werk aan de winkel, de oude motor moet er tenslotte eerst nog uit. We zijn benieuwd of het huidige exemplaar wel door de kajuit-opening past. Ach dat zien we dan wel weer, nu nog even genieten van al dat glimmende blauw.

Het is een periode mooi weer, dus Johan zet zich er maar toe om de mallen te maken voor de mallen te maken voor het windscherm te maken. Dit zijn de ramen die vast op de boot komen te zitten, die vormen dan een mooie bescherming voor het overkomende water van golven en regen. In het voorjaar heeft Johan al een poging gedaan, het vergt 3D denken en 6 handen tegelijk.



Met z’n tweeën en met hulp van touwtjes en houtklosjes en de positieve opmerkingen van Joop, Annelies en Henk lukt het nu toch om een paar mooie mallen te maken. Die gaan binnenkort naar de ramenboer die er dan aluminium frames van maakt en er stevige ramen inzet.

Vandaag nog een paar mooie actiefoto’s ontvangen van andere cursisten. Die kunnen hier natuurlijk niet ontbreken, want zo’n “Miami Vice gevoel” maak je niet elke dag mee. Ondanks de spierpijn die we hebben (onze fysieke conditie heeft dus ook nog een onderhoudsbeurt nodig) heeft Johan alweer een nieuwe omkisting gemaakt voor de vuilwatertank. Tja, het is weer gewoon maandag vandaag.

We hebben een spectaculaire dag gehad vandaag. Met z’n vieren hebben we een cursus ‘Overleven op zee’ gedaan in Rotterdam.
We begonnen de middag met theorie, weer een hoop geleerd over ‘koude schok’, ’tweede verdrinking’, reddingsvesten en overlevingstactieken.
Als eerste praktisch onderdeel komen de noodsignalen aan de beurt.


Vervolgens gaan we een free fall doen, een spannende ervaring.




Daarna met een snelle reddingsboot een stukje varen, we racen met zo’n 40-50 km/uur naar zee en stuiteren aardig op de golven. Op de terugweg gaat onze instructeur nog even onder de watersproeier van de blusboot van de havendienst door. Tja en toen waren we nat natuurlijk, tot grote hilariteit van Tim en Bas.





Vervolgens springen we met z’n allen in de haven en doen we enkele oefeningen in het water om ons warm te houden, goed zichtbaar te zijn en als groep naar het reddingsvlot zwemmen. Dat klauteren in zo’n vlot valt nog helemaal niet mee. Met wat extra trekkracht van de mannen glibber ik er als een soort zeehond in. Daarna doen we nog een aantal oefeningen in het zwembad. Het reddingsvlot omkeren, reddingsmiddelen werpen naar een drenkeling en voor de diehards klimmen met touwen.



Tot slot gaan we oefenen in het donker, met golven, veel wind en bliksem om in paren het reddingsvlot te bereiken en erin te klimmen. Als toetje worden we nog opgehesen aan een helicopterhaak.

Al met al een ontzettend leerzame en nuttige dag, al hopen we het nooit in de praktijk te hoeven brengen.