Na het opmeten van het frame is John aan de slag met de buiskap, hij gaat wel heel erg snel.
Wij zijn ondertussen bezig met het lakken van de binnenkant van de ombouw van de stuurkabels en het monteren van de isolatie voor de motor.
Aan het eind van de dag liggen de onderdelen al op tafel, hij komt ons nog even roepen zodat we een foto kunnen maken. 
De volgende dag staat de buiskap al op de boot, als dat geen service is. Johan nestelt zich gelijk in zijn nieuwe favoriete plekje
Joehoe, vandaag komt John langs om het frame van de buiskap te maken. We mogen meedenken hoe we het willen hebben, tja de hoogte weten van de rest hebben we weinig verstand. Gelukkig heeft John dat wel. Johan heeft nu profijt van de balk die precies de hoogte van de giek aangeeft. Sinds het winterzeil eraf is hebben we al vaak ons hoofd gestoten. Maar nu komt ie weer van pas.
Addy is toevallig even komen buurten en kan meteen even een handje helpen met vasthouden. Zo hebben we hem ook gelijk een keer op de foto staan. John houdt nog even zijn buik in, tja wie mooi wil zijn…
De foto is zo leuk geworden dat ie op de voorpagina belandt, John je wordt nog beroemd. Tijd voor een nieuwe rubriek “Sail of fame”?
De voorhut moet leeg gemaakt worden. Het vak waar we de accu van de boegschroef gaan plaatsen wordt opgemeten. Het blijkt toch groter dan we dachten. Nu het vak weer toegankelijk is gaat Johan ook meteen de kabels voor de accu op zijn plek leggen. De 35 en 70 mm2 kabels liggen door de hele boot, kabelschoentjes van allerlei maten worden tevoorschijn getoverd en verwerkt. De nieuwe 3-weg splitter wordt aangesloten, nog meer draden omgeleid, getrokken en vastgemaakt. Johan verdwijnt zelfs bijna in de voorkiel.
De aanrecht wordt leeggemaakt voor nieuwe werkzaamheden. We gaan het gat naar de achterhut meteen dichtmaken met een mooie mahonie houten plank. Mijn verfblikken, bakjes en potten met kwasten worden van het aanrecht verbannen.
Er blijft een klein plekje over op de U-bank. De matrassen nemen de langsbank in beslag, de achterhut ligt vol met nog niet droge luiken en de rest van de U-bank moet vrij blijven voor de aansluiting van de watertank. Het voordeel is wel dat de boot steeds leger wordt.
Nu de dekdoorvoer achter op het schip is gemonteerd, kunnen de draden voor gps en navtex daar doorheen worden geleid. Ze gaan nu tijdelijk (alweer 3 jaar) door het achterluik. De boekenplank moet van zijn plek, nieuwe gaten worden geboord, de draden voor het heklicht meteen maar meenemen en Johan heeft drie keer zijn hoofd gestoten.
Joke zit toch al in het achteronder met haar kwast en roller de omkisting van het kwadrant te verven, dus die kan gelijk de draden aanpakken. Tja, die draden zijn langer van ik had gedacht, even om mijn nek hangen, door de betreffende gaten leiden en dan weer teruggeven. 
Johan gaat de draden nog met ty-wraps (voor de leken: kabelbinders) vastbinden. Zo ook weer klaar.
We zitten samen het resultaat te bekijken en dagdromen van verre bestemmingen. Maar eerst nog even een hele serie klussen doen, alhoewel het lijstje toch weer iets kleiner is geworden.
De ramen van het windscherm gaan ook naar buiten, de rubbers dienen nog op maat te worden gesneden, . Dit vergt nogal wat denkwerk, hoe zat dat ook alweer met het opmeten van de hoek en dan ook nog bepalen waar de snede komt.
De eerste snede is niet helemaal perfect, maar de andere snedes zien er professioneel uit. De boot ziet er echt stoer uit en dat levert aardig wat complimentjes op.
Zo weer een buitenklus gedaan, nu kan John (de zeilmaker) aan de slag om een sprayhood te maken.
Het is prachtig droog weer, tijd voor de buitenklussen. Al heel lang hebben we dekdoorvoeren liggen om de draden die vanuit de mast komen waterdicht naar binnen te begeleiden. Eerst het oude pijpje verwijderen, dat is weer een hele uitdaging. Met een hele grote (geleende) tang het bovenstuk eraf draaien en dan Joke binnen en Johan buiten proberen een vastgeroeste moer eraf zien te krijgen. Nu we toch bezig zijn, gelijk maar het pijpje op het achterschip gemonteerd. Hier komen de draden voor de gps en navtex doorheen. Resultaat is wel dat eind van de middag twee nieuwe pijpjes trots staat te glimmen in het zonnetje.
De lieren worden uit elkaar gehaald en van kit voorzien, we hadden behoorlijke lekkage in de achterhut. Geen overbodige luxe, er blijken twee koppen van de bouten te zijn afgebroken en kit is alleen te vinden in de afwateringsgaatjes (tja daar kwam het water uit als het geregend had….).
Tim komt op 2e paasdag helpen, handig zo’n techneutje. ’s Avonds thuis heeft hij meteen de te vervangen onderdelen op internet opgezocht. Hij herkent zelfs nog de lieren van de vorige boot.
Deze week beginnen we met nieuwe klussen. De aanrecht wordt ontruimd, oh ja lang geleden hadden we een gat gezaagd voor het cardanische kooktoestel. Johan maakt een mooie bak, hierin kan het kooktoestel vrij bewegen. Als dan toch nog de pan met soep omkiept, dan scheppen we alles zo weer uit de bak.
Het is nu ook tijd om alle overgebleven hout uit de boot te halen, zodat we ruimte krijgen om nog meer klussen op te pakken.
Zoals de laatste balk bij de kombuis te monteren, het was even zoeken maar hij lag keurig tussen doeken op de bank te wachten.
En tussendoor zit Joke nog steeds met kwast en roller in de achterhut weer een laagje verf toe te voegen aan de nieuwe intimmering.
Johan is bezig geweest met het keuken gedeelte, de totaal niet paszittende delen heeft hij eens flink onder handen genomen. Het idee is om de grote ruimte naast de keukenkastjes te gebruiken voor de watermaker. Dus met al zijn creativiteit en timmermansogen is hij aan de slag gegaan. Het resultaat is prachtig, tijdens de demonstratie roep ik gelijk “truc de la truc, barbatruc” (uit een wel heel oud kinderprogramma). Deurtje 1 gaat open, deurtje 2 gaat open en het hele kastje zwaait zo weg dat de ongebruikte ruimte opeens wel heel erg toegangelijk is.
Joke is bezig om alle 18 (ja, ik heb ze vandaag geteld) luikjes van de achterhut te schilderen. Als ik de ruimte krijg dan spreid ik alles uit en is elk vlak stukje van de boot bedekt met een luikje. Als ze weer droog zijn dan staan ze als een soort tangram-puzzle bij elkaar.
Begin februari hebben we de nieuwe dieseltank opgehaald, die heeft eerst nog een tijdje thuis in de weg gelegen. In maart zijn we zover dat we ermee aan de slag gaan.
Harry maakt een frame op maat compleet met pootjes, Johan is in de weer met slangtules en “apenhaar” en Joke stort zich op het frame met kwast en blauwe Hammerite.
Vandaag kunnen we het allemaal in elkaar passen en op z’n plaats zetten. Dat vergt nogal wat communicatie in zo’n kleine ruimte, volgens Harry weer een stressproef voor de toekomstige bemanning. We monteren de beugels voor de spanband, daarbij schuiven we het gevaarte telkens heen en weer (gelukkig heb ik stalen neuzen in mijn schoenen). Alles past en de tank staat als een huis, die gaat nergens meer naartoe.
Eind van de dag kunnen we constateren dat we geslaagd zijn. Op naar de volgende uitdaging.
De banken van de achterhut worden net als de voorpunt geverfd, dat ziet er lekker fris uit en nodigt uit tot het schoonhouden van de kastjes (hopen we). Nu heeft Johan een verlaagd plafond gemaakt voor de bescherming van de stuurkabels, echter bij het achterste vak geeft dat toch wel wat problemen. Om het bakje te verven, wurm ik me langs paal, bank en onder plafond tot ik zo’n beetje helemaal klem zit. Johan vindt dat een leuk moment om een foto te maken (gelukkig ben ik de afgelopen tijd wat kilo’s kwijt geraakt).
Het resultaat is weer prachtig, de banken zijn van binnen gekleurd in een mooi zeeblauw kleurtje.
