Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Vandaag zijn we zover dat we officieel het project aan de boot gereed verklaren. Na drie jaar werken zijn de megaklussen gedaan. Er blijft natuurlijk nog een wensenlijst over, maar dat is peanuts met wat we tot nu toe gedaan hebben. Gelukkig wisten we het niet allemaal van te voren, want dan waren we er nooit aan begonnen. We vinden dat we het er super vanaf hebben gebracht met z’n viertjes, dus tijd voor een ritueel. Joke doet dat op sjamanistische wijze en Johan volgens oud zeemansgebruik.
De jongens doen serieus mee. Joke heeft eigenlijk ratels en trommels nodig (hebben we niet aan boord), maar Tim en Bas vinden dat de lieren ook ratelen en doen dan ook erg hun best om geluid te maken.





Na alle officiele handelingen is het tijd voor champagne en slagroomsoesjes. Zelfs de jongens drinken een glaasje mee. We proosten op mooie zeilreizen.



Nu het helemaal onze eigen energetisch schone boot is hangen we allemaal onze schilderijtjes op, de cadeautjes van Henk en Marga en een schilderij van de Needles.

Het regent, het stormt en het is koud, het lijkt wel herfst.
Eigenlijk wilden we al met vakantie, maar het weer zit tegen en we zijn ook nog niet helemaal klaar met de laatste klusjes.
Toch maar weer naar de boot vandaag dan, Johan is de koelkast aan het testen. Dus die ook gelijk even checken. De nieuwe schuimrubbers, die het gat opvullen van de bedden, worden bekleed met lappen stof. Bas gaat zijn lap met de hand vast naaien, helaas nog geen foto van gemaakt. Er gaat een hele nieuwe wereld voor hem open, tja het zeilersbestaan gaat verder dan de schoolbanken. Joke is nog bezig met de antislipmatjes en Johan hangt nog een haak op en ruimt van alles op. Ondertussen loeit de wind om de boot, we ontdekken diverse lekkages en de boot gaat zo scheef dat ons af en toe moeten vasthouden.

Als we aan het eind van de dag naar huis gaan, waaien we zowat van de steiger af. Tjonge het waait echt hard (vlagen van windkracht 10 blijkt later). Bij de auto aangekomen bedenkt Johan dat we nog een landvast extra kunnen beleggen. Bas en Joke rennen weer terug en komen als verzopen katten melden dat ook deze klus weer gereed is.

Zelfs op zondag zijn we op de boot te vinden. In de toiletruimte worden diverse bakjes, een toiletrolhouder, rekjes, de wc-borstel etc opgehangen. We zijn zo druk bezig, dat we niet eens in de gaten hebben dat Henk en Marga buiten de boot aan het bewonderen zijn. “Joohoo, iemand thuis?” roept Henk. Fijn, mooi even tijd voor pauze en lekker bijkletsen. Johan geniet van het gezelschap en wil meteen een stukje gaan varen. Die klusjes komen later wel, gelijk heeft ie. Iedereen geniet, Henk zit zelfs achter het stuurwiel en Marga heeft een lekker plekje op de boegspriet gevonden.

Deze week zijn we bezig om de boot weer een beetje aan te kleden.
Johan verzucht al: “nu de boot in het water ligt zijn we nog harder en langer aan het werk dan toen ie op de kant stond”. Ik heb bijna de neiging om mijn verfoverall buiten op te hangen in de vlaggemast, om het goede einde van ons project kenbaar te maken. Het mogelijke commentaar van de buurt weerhoud me van deze actie. We zijn trots op onszelf dat we deze mega-klus tot een goed einde hebben gebracht. Tja, we zijn nu echt bijna klaar (nog een week klussen, hopen we).

Bas en Johan gaan aan de slag met de windvaan Aries. Arie (zo wordt ie in de wandelgangen genoemd) wordt keurig opgehangen.

De vlaggelijntjes gaan weer in de mast. Leuk klusje voor de jongens, met de Topclimber gaan ze naar boven. Even wennen weer om daar boven aan een touw te wiebelen.


Verder worden allerlei haakjes in de boot opgehangen, antislipmatjes op maat geknipt en in de kasten gelegd.

Thuis wordt de boel ook eens flink opgeruimd, we komen allerlei zooi en soms nog iets bruikbaars tegen van de vorige eigenaar. De overgebleven rol glasmat wordt op marktplaats.nl gezet en het reddingsvlot gaat weer naar de boot.

Tim is jarig vandaag, alweer 17. Toch gaat hij mee naar de boot, gister hebben we het uitgebreid gevierd. De zeilen worden te voorschijn gehaald en gehesen. We beginnen met de kotterfok, met de hand hijsen gaat net. De grote fok hijsen is heel wat zwaarder, Bas hangt met zijn hele gewicht aan de fokkeval maar er gebeurt niets.


Johan verzint een list, hij gebruikt twee lieren en dat gaat een stuk makkelijker.
Nadat het grootzeil erop staat, gaat Tim meteen proberen om erin te gaan zitten zoals hij dat vroeger deed. Het lukt nog en hij geniet van het uitzicht.


Dan nog even de ramen en de buiskap erop en de aankleding is compleet. Beluga wordt steeds completer en ligt te glimmen in het water. Net als wij, maar dan van trots.

Dinsdag zijn we vroeg aanwezig, de boot gaat te water en het is de bedoeling om hem over te varen naar de mastenmaker. Het weer is erg wisselvallig, we zien al een donkere lucht aankomen met onweer. Tja, wel onweer of toch geen onweer. De weerberichten zijn ook verschillend, ’s morgens regen en ’s middags ook. Volgens de havenmedewerker is het beter om nu te gaan dan te wachten, hij stuurt de mannen de boot op en geeft de boot nog een duwtje. Zo die gaan varen.

Gelukkig drijft het meeste onweer langs. De mannen leggen de afstand naar Alphen aan de Rijn in een snel tempo af, slecht 1 uur en 20 minuten later leggen ze al weer aan. Als we met z’n allen op de boot staan begint het te regenen. We pakken onze spullen in en gaan met een gerust hart weg. Nog even langs de Princehaven en dan lekker twee dagen bootvrij.


Vrijdag halen we de boot weer op en aan het eind van de dag ligt Beluga na drie jaar weer in een echte box met de mast erop.

Maandag zijn we met z’n drieen bezig om de laatste klusjes af te maken. Bas en Joke poetsen het laatste stukje romp. We zorgen dat de schroefas voldoende vet heeft en Johan sluit het waterpompje aan. Harry komt nog even langs om de schroef weer stevig vast te maken.
Nu de boot zo stil staat kunnen we de totale lengte makkelijk opmeten, van kop (boegspriet) tot en met kont (roer) is het 12,95 m.

Het is een zeer warme dag, zeker in de loods. Gelukkig zijn we vrij vroeg klaar en kan de auto naast de boot staan. We ruimen alles op, zodat de boot morgen zo weer te water gelaten kan worden.



Om het einde van het project te vieren, gaan we uit eten. Lekker aan het strand genieten we van een heerlijke maaltijd. We krijgen al helemaal het vakantiegevoel te pakken. Nog een paar weekjes en dan is het ook echt vakantie voor ons.

Vrijdag begint met werken aan de boot. Wij ouders gaan even de nieuwe letters plakken en de jongens beginnen vast met de antifouling. Tim trek mijn oude werkpak aan, dan kan hij rustig op zijn knieeen zitten vanwege de kniestukken. Hij roept dat het scheenbeschermers zijn, want het pak past hem helemaal niet. Leuk voor het voetballen tijdens de lunch, grapt hij.
Op de boeg komen op beide kanten de nieuwe letters, dat vergt nog aardig wat passen en meten. Te veel omhoog, te veel hangend, te scheef. Zelfs met touwen meten we of ze op een lijn staan. Als je jongens al 1/3 van de boot hebben gedaan zijn wij klaar met de eerste plakletters.



De tweede serie gaat gelukkig sneller.

Als we met de achterkant willen beginnen worden we teruggefloten door de jongens en staan we even later ook met een roller en kwast in de hand. De antifouling is bijna op en begint al dikker te worden. We halen het niet om de hele boot te doen. Addy die even is komen buurten biedt aan om langs een watersportwinkel te rijden om te kijken of ze nog eenzelfde bus hebben. Wat een service, even later is hij er weer met een nieuwe bus. Helaas gaat de loods dicht, dus de volgende dag maar verder. Kunnen we meteen de andere letters erop plakken.

Van de week zijn we twee avonden bezig geweest om een nieuw lettertype uit te zoeken, nooit geweten dat er zoveel bestaan. Zelfs de oude letters hebben we door een analyse-programmaatje gehaald, maar precies dezelfde konden we toch niet vinden. Uiteindelijk hebben we een top 6 gemaakt die Tim allemaal op een foto heeft geplakt, zodat de keuze erg makkelijk werd.



Vandaag helaas het fototoestel vergeten, de mannen hebben de romp in de was gezet en de antifouling afgemaakt. Deze dame die de halve dag iets anders te doen had, hoefde bij terugkomst alleen nog maar de letters op de achterkant te plakken. Morgen hebben we bootvrij, joepie kunnen de schouderspieren ook uitrusten.

De afgelopen dagen hebben we aardig doorgebuffeld. Johan heeft de oude afsluiters waterdicht gemaakt, een zogenaamde dopsok (gewoon een eindkap) erop gezet. Dit leverde wederom de vraag op: “Hoe hebben we met deze boot durven varen?”. De oude afsluiter (voor de inlaat van het koelwater voor de motor en tevens toilet) had een ijzeren ring (verloopstuk) die helemaal doorgeroest bleek te zijn en nog slechts op een (1) schroefdraad vastzat. Een flinke klap tegen de afsluiter en hij zou helemaal afgebroken zijn met als gevolg blub blub blub (bootje gezonken). Geen prettig idee op zijn zachts gezegd.



We poetsen nog steeds stevig door, Joke met de laatste letters aan de ene kant en Johan de vele krassen aan de andere kant.



Woensdag halen we de gereviseerde schroef op, er is 1 inch spoed bijgezet vanwege de nieuwe motor. Helmaal glimmend is ie nu, als de rest van de boot ook zo glimmend wordt….



Donderdag helpt Bas met het oppoetsen van de romp, we vormen een treintje. Bas voorop om in te wrijven, Johan met de machine om te polijsten en ik er achteraan om het geheel op te wrijven. Aan het eind van de dag nog wat vlekjes wegwerken en dan uitgeput weer naar huis. Fitness is er niks bij, we klagen allemaal over lamme armen. Zelfs Tim, want die moest vandaag zijn boeken weer naar school brengen, hij is geslaagd dus zijn ze niet meer nodig.

Tim en ik houden een wedstrijdje. Hij zes plakletters eraf of ik de letter E weggepoetst, nou dat heb ik dus dik verloren. We verzinnen steeds iets anders om niet gefrusteerd te raken. Blik op oneindig en verstand op nul, werkt wel maar telkens maar heel kort. Steeds figuurtjes zien in de overgebleven verf is ook leuk, ik zie dolfijnen, honden, katten, haaien en zelfs een spook… ahhh het verfspook.

Tijdens de lunch hebben we afleiding, een oud duits oorlogsschip wordt uit het water getakeld en op transport gezet naar een Frans museum.

Ondertussen zitten de mannen ook niet stil, de marifoonantenne wordt vervangen. De oude (toch eigenlijk ook nog wel nieuwe) antenne is gesneuveld tijdens het neerleggen van de mast op de boot. Johan staat aan de ene kant te balanceren op een ladder en Tim zit nonchalant op de boegspriet, ziet er erg eng uit (gelukkig heb ik mijn letters om op te concentreren in plaats van allerlei waarschuwingen te uiten).

Als de mannen klaar zijn met de marifoonantenne, de windex en de gever van de windmeter (voor richting en snelheid) ben ik aanbeland bij de laatste twee letters. Toepasselijk ‘ga’ blijft er over, tijd om te gaan dus. Buiten staat het schip inmiddels op de vrachtwagen, we verbazen ons over de lengte en hoe kundig ze van het terrein wegrijden.