We hebben het eerste etmaal 120 mijl afgelegd. Vanmiddag is de wind afgezwakt tot 10 knopen, we gaan nu nog maar 3 mijl per uur. Het lijkt de komende dagen zwak te blijven, dus niet veel vooruitgang. We hebben veel deining, volgens Tim uit maar liefst vier verschillende richtingen.
De boot slingert behoorlijk en afgelopen nacht hebben we dus amper geslapen. Joke is zelfs uit haar bed gevallen.
Verder gaat alles goed, veel vallende sterren gezien.
— verstuurd via Iridium —
Vandaag gaan we vertrekken naar Kaapverdie. We hebben de laatste verse eetwaren gekocht en een exit-clearance bij de politie gehaald. We verlaten Europa en vanaf hier is men dol op papieren met stempeltjes. We vertrekken nu voor de ruim 800 mijl (bijna 1500 km) lange oversteek met als bestemming Mindelo, Sao Vincente, een van de Kaap Verdische eilanden.
’s Avonds gaat Tim al het fruit inpakken in krantenpapier, zodat het fruit niet al te beurs wordt.
Bas heeft voor school al wat voorwerk gedaan en de proefjes voor natuurkunde op het vlakke terras van de Spar uitgevoerd, op een wiebelende boot zijn de resultaten vast niet goed.
Het lijkt bijna een vast patroon te worden. Als wij willen vertrekken, dan zit er altijd wel ergens een storm in de buurt die ons dwarsboomt. Van de storm zelf hebben we nu geen last (volgens de weerberichten wordt het een schampschot), maar wel van de circa 4 meter hoge deining die hier veroorzaakt wordt door diezelfde storm. Golven kunnen op duizenden kilometers afstand van een storm overlast veroorzaken. De wind hier is bijna nihil, zeilen wordt dan vrijwel onmogelijk met zoveel deining en zo weinig wind. We hebben immers ruim 800 mijl (ongeveer 1500 kilometer) te gaan, dus zeilen is noodzakelijk om die afstand af te leggen.
Momenteel ligt de boot te rukken aan de lijnen en vannacht werden we wakker van al het gehobbel.
Vanmorgen eerst maar eens langs een winkel geweest om slang te kopen om de landvasten tegen slijtage te beschermen (had we natuurlijk al veel eerder moeten doen). Tim en Johan zijn meteen aan de slag gegaan om ze te bevestigen.
Daarna ging de eerste baggywrinkle (schurftplatting in het Nederlands) de verstaging in. Dit is een pluizenbol aan de stagen, die ervoor zorgt dat het grootzeil niet slijt. Sinds Madeira zijn de mannen al bezig geweest met het knippen en knopen van de touwtjes.
Naast leuke dingen hebben we afgelopen week ook klussen gedaan. Lekkages, die de week ervoor tijdens de storm en de vele regen aan het licht kwamen, zijn weer opgelost. De windvaan is onderhouden, het roer schoongemaakt, een extra zonnetent (die tijdens het zeilen erop kan blijven staan) is opgetuigd, diesel getankt, etc. Voor de rest van de week blijven er nog genoeg klussen over, onder andere schroefas controleren en vet toevoegen, zeekaarten verwisselen en watertanks schoonmaken. In totaal werken we een lijst met 38 punten af om de grote Atlantische oversteken grondig voor te bereiden.
Met de gehuurde auto hebben we nog een aantal supermarkten bezocht, de voorraad meel is nu voldoende om een heleboel brood te bakken. De door Henk en Marga meegebrachte anijshagel is overgeheveld in PET-flessen en heeft inmiddels ook een plekje gevonden. De kasten puilen bijna uit. Als Johan iets nodig heeft voor het avondeten, dan moet Tim erbij komen om alles weer terug te puzzelen. We hebben voor ongeveer twee maanden voorraad aan boord. Dat lijkt veel, maar oceaanzeilers moeten nu eenmaal met een veiligheidsfactor rekenen.
Er is weer een nieuw filmpje toegevoegd aan onze collectie.
Deze keer een zondagse wandeling met Henk en Marga in de Caldera, de magnifieke krater op La Palma. Met de auto’s een plekje gereserveerd bij La Cumbrecita, er zijn slechts 16 parkeerplaatsen beschikbaar. Op een hoogte van 1250 meter gingen we lopen.
De afgelopen week is omgevlogen. Met Henk en Marga hebben we het eiland bekeken, met z’n allen op de boot gezeten, veel koffie gedronken, gezwommen en heel veel bijgekletst. De dagen samen waren voor ons ook echt vakantie. Jammer dat het al weer voorbij is, hieronder een indruk van wat we zoal gedaan hebben.
Het natuurschoon van de Caldera de Taburiente was favoriet, we zijn er met z’n allen twee keer geweest. Een keer vanuit de westkant en de andere keer vanaf het zuiden. Daarvoor hebben we parkeerplaatsen gereserveerd via internet, er zijn slecht 16 plekken beschikbaar boven. Henk en Marga hebben ook nog op de top gestaan bij de sterrenwacht.
Het cruise-schip Queen Mary 2 lag in de haven toen Henk en Marga bij ons op de boot kwamen eten. Johan had Spaanse tortilla gemaakt, wat inmiddels een overheerlijke specialiteit geworden is van onze kok. We zijn even gaan kijken toen het schip uitvoer, Tim had inmiddels allerlei gegevens over het schip opgezocht. Tussen 2003 en 2006 was het het grootste cruise-schip van de wereld, lengte is 345 meter en een hoogte van 72 meter. We hadden bedacht dat Beluga niet eens tot de letters van de naam op de achterzijde komt. Achteraf zagen we nog in het nieuws dat het de eerste keer was dat de Queen Mary 2 in La Palma lag.
Tijdens het rondtoeren stoppen we onderweg nog een paar keer, deze keer ook bij de drakenboom. In de Middeleeuwen bracht men het sap in verband met hekserij omdat het, aan de lucht blootgesteld, oranjerood kleurt.
Vandaar de naam drakenbloed. Drakenbloed word nog gebruikt voor medicinale en cosmetische doeleinden, en verder als kleur- of verfstof. Italiaanse vioolbouwers voegen het toe aan de lak van door hen gebouwde instrumenten.
Deze prachtige oude bomen zijn nu beschermd.
Gisterochtend hebben we Henk en Marga begroet op het vliegveld van La Palma. Johan zijn broer en schoonzus komen hier een weekje vakantie vieren. Wij zijn superblij om ze te zien en hebben een hoop bij te kletsen. Gistermiddag zijn we al even bij ze op bezoek geweest en vanmiddag kwamen ze hier op de Beluga een kijkje nemen in ons bootleven. We hebben lekker buiten kunnen zitten en heerlijk buiten gegeten (en zoveel gebabbeld dat we vergeten zijn om foto’s te maken).
Vanuit Nederland hebben ze een heleboel anijshagel, pindakaas (in stootvaste verpakking), kruidnootjes en een paar kerstspulletjes meegenomen. Voorlopig hoeven we niet meer op rantsoen met de hagelslag en Bas kan elke dag weer pindakaas smeren. We wisten niet dat er zoveel spullen in de twee koffers mee konden. Henk biechtte wel op dat hij de koffers bij het inpakken telkens op de weegschaal zette en dat een paar pindakaaspotten helaas moesten thuis blijven. Vandaag kwamen er nog Sinterklaascadeautjes en lekkernijen aan boord, die hebben we maar snel verstopt voordat we al te nieuwsgierig worden (nog maar 29 nachtjes slapen).
Verder hebben we vandaag hebben afscheid genomen van Thijs en Marijke en hun boot Doen, zij zijn nu op weg naar de Kaap Verden. We hebben een ontzettend leuke tijd met ze gehad en hopen ze snel weer ergens tegen te komen.
Na zes dagen bijna onafgebroken regen hebben we vandaag weer eens een beetje buiten kunnen “spelen”.
Johan begon vol goede moed aan het plankje voor de stuurautomaat en Joke had een paar wasjes gedaan. Er viel nog wat regen, telkens in korte buitjes. Met de was is het niet helemaal goed gekomen en het plankje was pas aan het eind van de middag gereed.
De jongens hadden ondertussen bij de Duitse overbuurman (sygreenduck.blogspot.com) een leuk speeltje gezien en mochten de “fietskano” uitproberen. Ze waren er een paar uur zoet mee. Al met al toch een heerlijke dag gehad.
Gisteravond was het nog lang onrustig, we hebben geprobeerd een film te kijken ter afleiding. Het was moeilijk te volgen, doordat we er bijna niets van verstonden door de wind die over de boot gierde. Als we het luik opendeden vanwege wat frisse lucht, dan kregen we telkens druk op onze oren bij een windvlaag. Dat was een nieuw fenomeen voor ons.
De storm werd ook vermeld in het nieuws hier. La Palma had de meest heftige wind tot 150 km/uur, scholen waren gesloten, ferry’s voeren niet en er waren diverse stroomstoringen.
Vanmorgen hebben de mannen eens rondgekeken hier in de haven. De tweemaster “Polski Hak”, een Pools schip van 26 meter en 100 ton, had behoorlijke verfschade. De boot werd telkens zodanig tegen de steiger aangedrukt, dat enkele stootwillen klapten en een electriciteitspaaltje aan de andere kant van de steiger scheef was gedrukt. Gelukkig hadden ze geen structurele schade, vandaag konden ze weer uitvaren richting de Azoren. Marijke van de Doen had foto’s gemaakt, die wij ook mochten gebruiken.
Van een andere boot zijn de scepters uit het dek gerukt, doordat het gangboord onder de steiger terecht kwam. Momenteel is er niemand aan boord, dus dat wordt een natte boel daarbinnen. We voelen mee met de boten met schade. We hopen dat het snel kan worden verholpen.
De schade voor Beluga bleef beperkt tot een kapot gewaaide vlag, eigen schuld, hadden we hem maar moeten strijken (reserve was al aan boord) en een weggewaaid kussen (daar kwamen wij vandaag pas achter). We zijn heel blij dat het rustiger is nu, maar vonden het toch wel een leerzame ervaring.
Er zijn weer twee filmpjes op internet gezet. In het menu links, onder het kopje Filmpjes zijn ze te bekijken.
In het filmpje van de storm is het commentaar van Bas en Tim, de gil is van Joke (zoveel knopen wind vind ik wel heel erg eng). Veel kijkplezier. Hieronder een verkleinde versie van het filmpje van de storm.
De afgelopen dagen hebben we met argusogen de weerkaarten en windverwachtingen gevolgd. Heel duidelijk was te zien hoe Sandy en een grote depressie aan onze kant van de oceaan samen gingen werken. Het resultaat is feitelijk een weersysteem met een breedte van de gehele oceaan. De afbeelding uit de gribfile van vanmorgen laat dit heel fraai zien.
Voor La Palma werd windkracht 6 tot 8 verwacht. Tot ieders verrassing pakt het echter heel wat heftiger uit. Wij meten met grote regelmaat windstoten tot 63 knopen (de grens tussen windkracht 11 en 12).
Diverse boten om ons heen lopen al vrij snel schade op. Een grote tweemaster beschadigt de steiger en loopt zelf ook forse schade op omdat hij steeds heel erg scheef waait. Ze brengen een zware tros naar de overkant van de haven uit, die door een duiker onder water wordt vastgemaakt aan de kade. Zo kunnen ze zich een beetje los trekken met de ankerlier. Op een motorboot naast ons is de kuiptent aan flarden. Een fok rolt uit en kan ternauwernood worden gered. Sommige zeilboten waaien zo scheef dat de lage kant onder de steiger dreigt te komen. Zeilhuiken scheuren en lijnen staan op springen. We zien op zee een groot schip heftig tekeer gaan. Zo te zien proberen ze de beschutting van het eiland op te zoeken.
De herrie in onze boot is ongelofelijk. De hele boot schudt en trilt en ligt scheef alsof we zeilen. Iedereen is bezig om extra lijnen uit te brengen. In de vlagen kan je nauwelijks blijven staan. Wij hebben de boot uiteindelijk aan zo’n 23 lijnen vastliggen. En dan nog staan ze als snaren gespannen. Tot nu toe zijn we er afgekomen met een uitgerafelde vlag. Over het water in de grote havenkom en buiten op zee waait in een metershoge witte massa water en schuim. Bij ons waait het water tot over het dak van de havengebouwen.
Ook op de wal is er veel schade. Bomen waaien om, een stellage met kano’s ligt verfrommeld tegen het hek van de parkeerplaats, dakpannen vallen op straat. De water in de haven is helemaal bruin geworden, vermoedelijk van het modderwater dat langs de berghellingen naar beneden stroomt. Een container op de wal waait om.
De lokale meteodienst waarschuwde vanmorgen voor windkracht 10 en zware regenval. Ook voor woensdag geldt een waarschuwing voor wind en regen. De windwaarschuwing loopt door tot donderdag. Dit gaat dus veel langer dan een paar uur duren. We hebben wat boodschappen gedaan, verschansen ons in de boot en hopen er maar het beste van.